West-Australië
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Joke
13 Juni 2009 | Australië, Perth
Dinsdag 2 juni 2009
Op Schiphol in hal 3 komt de groep van totaal 22 personen bijeen. Een welkom namens Malaysia Airlines en Tourism Western Australia die deze reis samen organiseren en zo West-Australië willen promoten. We ontvangen de e-tickets en checken in. De vlucht vertrekt op de aangegeven tijd van 12.00 uur en de reis kan beginnen. De verzorging aan boord is aangenaam: men maakt de in de reclame beloofde Malaysian Hospitality absoluut waar. Beenruimte voldoende –standaard pitch 86 cm-, goede maaltijden en een persoonlijk inflight entertainment systeem. Zodoende lijkt de 12 uur naar Kuala Lumpur een stuk korter. Met 6 uur tijdsverschil komen we
Woensdag 3 juni 2009
’s ochtends vroeg aan. De luchthaven KLIA is modern en goed voorzien van horeca en winkels, de tijd vliegt om. De doorvlucht naar Perth neemt een kleine 5 uur in beslag. Op de vrij kleine luchthaven halen wij al snel de koffers van de band en worden opgewacht door Paul, de coördinator van de reis in Australië zelf en werkzaam voor Tourism Western Australia. We ontvangen een tas vol informatie over de bestemming en een –naar later blijkt- heerlijke fles Australische wijn uit de streek. Daarna krijgen we een aangeklede borrel van de directie van hotel Citigate aangeboden. Voor wie daarna nog trek heeft, ligt het centrum om de hoek. Wij eten bij Tony Roma’s een kleine hap, waarna iedereen verlangt naar een bed.
Donderdag 4 juni 2009
Na het ontbijtbuffet checken we uit en gaan we met 2 busjes van Western Xposure op pad. De streek die wij gaan bezoeken is een klein gedeelte van West Australia (WA). Dit is het dunstbevolkte gebied van Australië met een aantal niet zo bekende natuurgebieden. De kuststrook is bekend doordat hier in het verleden veel Europeanen aan land zijn gegaan, o.a. van de VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie). De Nederlanders zagen het toen echter als onvruchtbaar land en trokken verder richting Indonesië. Hadden ze maar beseft wat ze lieten liggen …. dan was Australië misschien ooit een stuk Nederlands grondgebied geweest. Perth is de hoofdstad van WA en met 1,4 miljoen inwoners een grote stad. Ook in de winter is het klimaat hier aangenaam, zo tussen 10 en 20 graden overdag. Maar met een altijd aanwezige frisse wind is het hier ook ’s zomers op een prettige manier uit te houden. Eenmaal in de bus laten we de stad Perth achter ons en we gaan noordelijk richting het eerste natuurspektakel: The Pinnacles Desert in het Nambung National Park.
De wonderlijke vormen van de zandstenen pilaren die door erosie zijn ontstaan en tot wel 4 meter hoog zijn, staan in het gele zand en vormen zo een uniek landschap. We lopen rond en te midden van de zuilen en schieten mooie plaatjes, ondanks de bewolking. In de expositieruimte van het park zien we hoe mooi de foto’s zouden kunnen zijn met een strakblauwe lucht en schaduwen van de zon: werkelijk prachtig! We rijden door en komen langs de kust bij Dongara spierwitte stranden en mooie duinen tegen. In deze omgeving bij zee gebruiken we de lunch. We overnachten vervolgens in het Rock Lobster hostal bij Kalbarri. Voor de meesten van de groep de eerste kennismaking met een backpackers accommodatie. De nette 6-8 persoons slaapruimten worden verdeeld en iedere kamer heeft een eigen douche en toilet. We maken gezamenlijk het avondeten klaar (soort bbq) en genieten buiten op de veranda van de maaltijd en gezelligheid. Gezien het tijdsverschil dat nog verwerkt moet worden maakt niemand het echt laat.
Vrijdag 5 juni 2009
Na het ontbijt gaat de tocht naar het nabij gelegen Kalbarri National Park. De weg erheen is een ‘dirt road’ en een voorbeeld van de vele wegen die zullen volgen zonder of slechts zelden auto’s tegenkomend. Je voelt hier de rust en de ruimte. We maken een pittige wandeling naar Z-Bend Gorge, bij de ravijnen maken een aantal mensen gebruik van de mogelijkheid om te ‘abseilen’. Heldhaftig! Daarna lopen we naar de outlook en genieten van het prachtige uitzicht. Met de busjes rijden we verder naar Nature’s Window : een prachtige doorkijkrots met uitzicht op de rivier, idyllische stranden en de fraaie rode rotsen waarbij duidelijk de lagen in allerlei kleuren te zien zijn: werkelijk schitterend.
We gebruiken de lunch in de open lucht bij dit uitzichtpunt en gaan dan snel door naar het noorden langs de Batavia Coast. De te overbruggen afstand is redelijk groot, we komen regelmatig een roadtrain van grote lengte tegen. Gelukkig zijn er onderweg de regelmatig stops bij een roadhouse, waar naast koffie, koekjes, chips, ijs uiteraard benzine verkrijgbaar is. Eén van deze roadhouses heeft op de gevel staan: open 25 hours / day and 8 days / week…. Je komt dus nooit voor een gesloten deur. De wegen worden inmiddels roder, het landschap anders en we naderen het Peron schiereiland waarop onze nieuwe locatie voor vannacht zich bevindt.
Dit gedeelte heet Shark Bay. We arriveren in het Monkey Mia Resort. Het resort ligt direct aan het zandstrand en bestaat uit een camping, bungalows, hostal en hotelkamers. Monkey Mia is bekend vanwege de aanwezigheid van veel dolfijnen vlakbij het strand. ’s Avonds na de barbecue is het strand zo goed als verlaten als we een dolfijn op ca. 2 meter van het strand zien zwemmen. Hij of zij doet kunstjes en poseert op z’n best voor de foto’s, we zijn gelijk verliefd op deze Flipper. Maar na een kwartiertje houdt hij het voor gezien en kiest het wijde sop. Er lopen ook pelikanen rond en emoes.
Zaterdag 6 juni 2009
Vroeg op want rond 6 uur gaat de zon op! Dus staan wij om 05.45 uur op het strand in afwachting van de sunrise. De lucht kleurt wat roder maar de echte ‘rode bal’ komt niet, het is te bewolkt. Maar aangezien we toch vroeg zijn hopen we dan maar dat de dolfijnen komen. En ja, 2-3-4 ja zes stuks tellen we zo al. Ze draaien en springen wat en komen echt vlak bij het strand. Vanaf half 8 wordt een toeristisch schouwspel opgevoerd met uitleg over de dolfijnen en krijgen ze visjes, maar juist zonder al het publiek en buiten de ‘voeder’tijden om is het veel echter. Daarop volgde een wandeling met uitleg van een Aboriginal gids genaamd Capes door het gebied waarvan de traditionele Aboriginal naam ‘Gathaagudu’ is. Hij vertelt op ludieke en interessante wijze over deze originele bewoners van Australië en hun historie, gewoonten en leefwijze. Hierna gaan we met een grote catamaran de zee op en spotten een enorme zeeschildpad dichtbij en een dugong (zeekoe) in de verte. Het avondeten gebruiken we in het resort en daarna krijgen we een uitleg over astronomie onder de heldere sterrenhemel en vertelt men ons over sterren, planeten maar ook de dierenriem. Met verrekijkers komen wij veel te weten over ons machtige heelal. ’s Avonds laat is er op het strand een beachparty rond een kampvuur met muziek en uiteraard Australische wijn en bier.
Zondag 7 juni 2009
Tijd om weer zuidwaarts te rijden. We stoppen bij Shell Beach waar het strand bestaat uit miljoenen spierwitte schelpen, daarna een stop bij Eagle Bluff om van het uitzicht op de azuurblauwe zee en de eilandjes voor de kust te genieten en vervolgens bij Hamelin Pool via de boardwalk om de ‘stromatolites’ te zien. Dat zijn fossielen en versteende algen in aparte vormen.
Na de lunch rijden we richting Northhampton voor de farmstay op boerderij Northbrook. Maar voor het donker is mogen we eerst noten rapen. De boer heeft een veld vol macadamia bomen en we vinden er zoveel dat we met tassen vol terugkomen! De noten moeten worden opengebroken (wij doen dat met 2 stenen) en je kunt de noten zowel rauw als gebrand eten. In Nederland zijn ze vrij duur. Ons borreluur vindt plaats rond de vuurschaal en het is het heerlijk warm. Echter, het diner staat klaar en we kunnen aan tafel. De boerenfamilie bereidt zelf de maaltijden die gezond en goed zijn. Er is nog een groep aanwezig: wat teams van de regionale longball club en onder deze voornamelijk oudere mensen blijken ook wat ex-Hollanders te zijn die maar wat graag hun moedertaal nog eens spreken. Ze wagen zelfs een dansje J. Na het dessert wacht de warmte rond de vuurschaal weer, wetende wat ons te wachten staat….. We gaan nl. in een ‘swag’ slapen. Dat is een geïsoleerde slaapzak met een matrasje erin, waarin je dus buiten in de open lucht gaat slapen. Maar aangezien de nachttemperatuur slechts ca. 6 graden is, daalt het animo tegen de tijd dat het menens wordt. Toch zijn en genoeg doorzetters die met swag plaats op de grond in de buurt van de veranda nemen, om daar de nacht door te brengen: wat een bikkels! Enkele mensen haken vroeg of laat tijdens de nacht af en duiken alsnog een warm bed in. Dit ‘swaggen’ is een typisch Australische manier van overnachten onder de heldere hemel in de natuur. Zeker het proberen waard als de temperaturen aangenaam zijn en degenen die het gedaan hebben vonden het een regelrechte kick.
Maandag 8 juni 2009
Vroeg op pad, want er is weer een hoop te doen onderweg. Aan de kust stoppen wij voor een sportieve onderbreking: sand boarding. De prachtige witte duinen met hoge toppen lenen zich daar uitstekend voor en met een board daal je zittend met een behoorlijke vaart de berg af. En leuke ervaring in de mooie duinomgeving.
Daarna een stop bij Greenough Wildlife Park waar o.a. gewonde kangaroos tijdelijk worden opgevangen en later zo mogelijk worden teruggezet in hun natuurlijke omgeving. Vooral de jonkies zijn schattig om te zien. Tevens is het een python fokcentrum en krijgen wij 3 pythons te zien en om de nek gehangen voor wie wil: eng maar sensationeel om aan de thuisblijvers te laten zien! Dus de camera’s maken overuren.
Tijdens de soms lange busritten vermaken wij ons met wat zingen (vooral ‘Home among the Gum Tree’) en het af en toe eten van Australische lekkernijen als Tim Tams, Onion Ring chips en andere voor ons nieuwe uitdagingen. De Aussies genieten van onze Hollandse drop.
Eind van de middag komen we aan in Perth. De groep is opgesplitst in twee delen, de ene groep slaapt in Perth in hotel Esplanade River Suites bij de Swan rivier en de andere groep in het Esplanade hotel in de plaats Fremantle op 20 km. van Perth. ’s Avonds ontmoeten we elkaar bij de bierfabriek Little Creatures Brewery, krijgen daar een rondleiding en proeverij met aansluitend een heerlijk afscheidsdiner. Er liggen overigens veel restaurants en terrassen aan de jachthaven van de plaats Fremantle, waardoor het er erg gezellig is.
Dinsdag 9 juni 2009
Na een goede nachtrust in een heerlijk warm bed –dit in tegenstelling tot de nacht ervoor- en een uitgebreid ontbijt krijgen we een stadstour door Perth. De streek en de stad zijn populair gezien het heerlijke klimaat, met in de omgeving stranden, wijngebieden en vooral mooie natuur. De stad ligt aan de Swan rivier en heeft een leuk, compact centrum met veel oude gebouwen maar ook moderne winkels en gebouwen. We maken een wandeling door de botanische tuin in Kings Park met uitzicht op de skyline.
Dan rijden we via het badplaatsje Cottlesloe Beach door naar Fremantle en brengen een zeer kort bezoek aan het West Australian Maritime Museum met als belangrijkste bezienswaardigheid de gereconstrueerde wrakstukken van onze eigen Batavia. Fremantle was vroeger een belangrijke havenstad en is bekend geworden door de America’s Cup zeilrace in 1987. De vele –gerestaureerde- historische gebouwen geven de plaats een charmant aanzien. Daarna gaan we shoppen en vinden de Uggs, knuffelkangaroo’s en –koala’s, boomerangs en didgeridoos hun weg richting koffer of handbagage. Dan komt ook de tijd om afscheid te nemen …. we bedanken onze tourguides Rhona en Paul van Australia Tourism en aansluitend gaat de transfer naar de luchthaven. Eind van de middag vertrekken we met de Boeing 777-200 van Malaysian naar Kuala Lumpur. Daar hebben we de mogelijkheid om nog wat te belastingvrij te shoppen en we vliegen rond middernacht door naar Amsterdam waar we
Woensdag 10 juni 2009
… rond 06.45 uur landen.
Helaas: het zit erop. Natuurlijk was het veel te kort en dat is voor velen een goede reden om Australië met een volgend bezoek te moeten gaan vereren. De instelling van de bewoners is positief, zeer gastvrij met een relaxte levensstijl: no hurries, no worries. Het land is zo groot en heeft zoveel te bieden dat je gerust meerdere malen een aantal weken (of maanden) kunt rondreizen zonder hetzelfde te hoeven zien. Zeker voor klanten die al eerder Down Under zijn geweest is dit een uitstekende bestemming om te doen. Hier ervaart men juist rust, uitgestrekte vlakten, verlaten stranden, heldere hemel en vriendelijke gezichten. Als men tijd genoeg heeft kan men bijvoorbeeld richting Broome en de Kimberley regio in het Noordwesten erbij doen waaronder de bekende Gibb River Road.
Wij hebben mogen proeven van een stukje nog niet zo toeristische West- Australië en dat smaakt naar meer
Op Schiphol in hal 3 komt de groep van totaal 22 personen bijeen. Een welkom namens Malaysia Airlines en Tourism Western Australia die deze reis samen organiseren en zo West-Australië willen promoten. We ontvangen de e-tickets en checken in. De vlucht vertrekt op de aangegeven tijd van 12.00 uur en de reis kan beginnen. De verzorging aan boord is aangenaam: men maakt de in de reclame beloofde Malaysian Hospitality absoluut waar. Beenruimte voldoende –standaard pitch 86 cm-, goede maaltijden en een persoonlijk inflight entertainment systeem. Zodoende lijkt de 12 uur naar Kuala Lumpur een stuk korter. Met 6 uur tijdsverschil komen we
Woensdag 3 juni 2009
’s ochtends vroeg aan. De luchthaven KLIA is modern en goed voorzien van horeca en winkels, de tijd vliegt om. De doorvlucht naar Perth neemt een kleine 5 uur in beslag. Op de vrij kleine luchthaven halen wij al snel de koffers van de band en worden opgewacht door Paul, de coördinator van de reis in Australië zelf en werkzaam voor Tourism Western Australia. We ontvangen een tas vol informatie over de bestemming en een –naar later blijkt- heerlijke fles Australische wijn uit de streek. Daarna krijgen we een aangeklede borrel van de directie van hotel Citigate aangeboden. Voor wie daarna nog trek heeft, ligt het centrum om de hoek. Wij eten bij Tony Roma’s een kleine hap, waarna iedereen verlangt naar een bed.
Donderdag 4 juni 2009
Na het ontbijtbuffet checken we uit en gaan we met 2 busjes van Western Xposure op pad. De streek die wij gaan bezoeken is een klein gedeelte van West Australia (WA). Dit is het dunstbevolkte gebied van Australië met een aantal niet zo bekende natuurgebieden. De kuststrook is bekend doordat hier in het verleden veel Europeanen aan land zijn gegaan, o.a. van de VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie). De Nederlanders zagen het toen echter als onvruchtbaar land en trokken verder richting Indonesië. Hadden ze maar beseft wat ze lieten liggen …. dan was Australië misschien ooit een stuk Nederlands grondgebied geweest. Perth is de hoofdstad van WA en met 1,4 miljoen inwoners een grote stad. Ook in de winter is het klimaat hier aangenaam, zo tussen 10 en 20 graden overdag. Maar met een altijd aanwezige frisse wind is het hier ook ’s zomers op een prettige manier uit te houden. Eenmaal in de bus laten we de stad Perth achter ons en we gaan noordelijk richting het eerste natuurspektakel: The Pinnacles Desert in het Nambung National Park.
De wonderlijke vormen van de zandstenen pilaren die door erosie zijn ontstaan en tot wel 4 meter hoog zijn, staan in het gele zand en vormen zo een uniek landschap. We lopen rond en te midden van de zuilen en schieten mooie plaatjes, ondanks de bewolking. In de expositieruimte van het park zien we hoe mooi de foto’s zouden kunnen zijn met een strakblauwe lucht en schaduwen van de zon: werkelijk prachtig! We rijden door en komen langs de kust bij Dongara spierwitte stranden en mooie duinen tegen. In deze omgeving bij zee gebruiken we de lunch. We overnachten vervolgens in het Rock Lobster hostal bij Kalbarri. Voor de meesten van de groep de eerste kennismaking met een backpackers accommodatie. De nette 6-8 persoons slaapruimten worden verdeeld en iedere kamer heeft een eigen douche en toilet. We maken gezamenlijk het avondeten klaar (soort bbq) en genieten buiten op de veranda van de maaltijd en gezelligheid. Gezien het tijdsverschil dat nog verwerkt moet worden maakt niemand het echt laat.
Vrijdag 5 juni 2009
Na het ontbijt gaat de tocht naar het nabij gelegen Kalbarri National Park. De weg erheen is een ‘dirt road’ en een voorbeeld van de vele wegen die zullen volgen zonder of slechts zelden auto’s tegenkomend. Je voelt hier de rust en de ruimte. We maken een pittige wandeling naar Z-Bend Gorge, bij de ravijnen maken een aantal mensen gebruik van de mogelijkheid om te ‘abseilen’. Heldhaftig! Daarna lopen we naar de outlook en genieten van het prachtige uitzicht. Met de busjes rijden we verder naar Nature’s Window : een prachtige doorkijkrots met uitzicht op de rivier, idyllische stranden en de fraaie rode rotsen waarbij duidelijk de lagen in allerlei kleuren te zien zijn: werkelijk schitterend.
We gebruiken de lunch in de open lucht bij dit uitzichtpunt en gaan dan snel door naar het noorden langs de Batavia Coast. De te overbruggen afstand is redelijk groot, we komen regelmatig een roadtrain van grote lengte tegen. Gelukkig zijn er onderweg de regelmatig stops bij een roadhouse, waar naast koffie, koekjes, chips, ijs uiteraard benzine verkrijgbaar is. Eén van deze roadhouses heeft op de gevel staan: open 25 hours / day and 8 days / week…. Je komt dus nooit voor een gesloten deur. De wegen worden inmiddels roder, het landschap anders en we naderen het Peron schiereiland waarop onze nieuwe locatie voor vannacht zich bevindt.
Dit gedeelte heet Shark Bay. We arriveren in het Monkey Mia Resort. Het resort ligt direct aan het zandstrand en bestaat uit een camping, bungalows, hostal en hotelkamers. Monkey Mia is bekend vanwege de aanwezigheid van veel dolfijnen vlakbij het strand. ’s Avonds na de barbecue is het strand zo goed als verlaten als we een dolfijn op ca. 2 meter van het strand zien zwemmen. Hij of zij doet kunstjes en poseert op z’n best voor de foto’s, we zijn gelijk verliefd op deze Flipper. Maar na een kwartiertje houdt hij het voor gezien en kiest het wijde sop. Er lopen ook pelikanen rond en emoes.
Zaterdag 6 juni 2009
Vroeg op want rond 6 uur gaat de zon op! Dus staan wij om 05.45 uur op het strand in afwachting van de sunrise. De lucht kleurt wat roder maar de echte ‘rode bal’ komt niet, het is te bewolkt. Maar aangezien we toch vroeg zijn hopen we dan maar dat de dolfijnen komen. En ja, 2-3-4 ja zes stuks tellen we zo al. Ze draaien en springen wat en komen echt vlak bij het strand. Vanaf half 8 wordt een toeristisch schouwspel opgevoerd met uitleg over de dolfijnen en krijgen ze visjes, maar juist zonder al het publiek en buiten de ‘voeder’tijden om is het veel echter. Daarop volgde een wandeling met uitleg van een Aboriginal gids genaamd Capes door het gebied waarvan de traditionele Aboriginal naam ‘Gathaagudu’ is. Hij vertelt op ludieke en interessante wijze over deze originele bewoners van Australië en hun historie, gewoonten en leefwijze. Hierna gaan we met een grote catamaran de zee op en spotten een enorme zeeschildpad dichtbij en een dugong (zeekoe) in de verte. Het avondeten gebruiken we in het resort en daarna krijgen we een uitleg over astronomie onder de heldere sterrenhemel en vertelt men ons over sterren, planeten maar ook de dierenriem. Met verrekijkers komen wij veel te weten over ons machtige heelal. ’s Avonds laat is er op het strand een beachparty rond een kampvuur met muziek en uiteraard Australische wijn en bier.
Zondag 7 juni 2009
Tijd om weer zuidwaarts te rijden. We stoppen bij Shell Beach waar het strand bestaat uit miljoenen spierwitte schelpen, daarna een stop bij Eagle Bluff om van het uitzicht op de azuurblauwe zee en de eilandjes voor de kust te genieten en vervolgens bij Hamelin Pool via de boardwalk om de ‘stromatolites’ te zien. Dat zijn fossielen en versteende algen in aparte vormen.
Na de lunch rijden we richting Northhampton voor de farmstay op boerderij Northbrook. Maar voor het donker is mogen we eerst noten rapen. De boer heeft een veld vol macadamia bomen en we vinden er zoveel dat we met tassen vol terugkomen! De noten moeten worden opengebroken (wij doen dat met 2 stenen) en je kunt de noten zowel rauw als gebrand eten. In Nederland zijn ze vrij duur. Ons borreluur vindt plaats rond de vuurschaal en het is het heerlijk warm. Echter, het diner staat klaar en we kunnen aan tafel. De boerenfamilie bereidt zelf de maaltijden die gezond en goed zijn. Er is nog een groep aanwezig: wat teams van de regionale longball club en onder deze voornamelijk oudere mensen blijken ook wat ex-Hollanders te zijn die maar wat graag hun moedertaal nog eens spreken. Ze wagen zelfs een dansje J. Na het dessert wacht de warmte rond de vuurschaal weer, wetende wat ons te wachten staat….. We gaan nl. in een ‘swag’ slapen. Dat is een geïsoleerde slaapzak met een matrasje erin, waarin je dus buiten in de open lucht gaat slapen. Maar aangezien de nachttemperatuur slechts ca. 6 graden is, daalt het animo tegen de tijd dat het menens wordt. Toch zijn en genoeg doorzetters die met swag plaats op de grond in de buurt van de veranda nemen, om daar de nacht door te brengen: wat een bikkels! Enkele mensen haken vroeg of laat tijdens de nacht af en duiken alsnog een warm bed in. Dit ‘swaggen’ is een typisch Australische manier van overnachten onder de heldere hemel in de natuur. Zeker het proberen waard als de temperaturen aangenaam zijn en degenen die het gedaan hebben vonden het een regelrechte kick.
Maandag 8 juni 2009
Vroeg op pad, want er is weer een hoop te doen onderweg. Aan de kust stoppen wij voor een sportieve onderbreking: sand boarding. De prachtige witte duinen met hoge toppen lenen zich daar uitstekend voor en met een board daal je zittend met een behoorlijke vaart de berg af. En leuke ervaring in de mooie duinomgeving.
Daarna een stop bij Greenough Wildlife Park waar o.a. gewonde kangaroos tijdelijk worden opgevangen en later zo mogelijk worden teruggezet in hun natuurlijke omgeving. Vooral de jonkies zijn schattig om te zien. Tevens is het een python fokcentrum en krijgen wij 3 pythons te zien en om de nek gehangen voor wie wil: eng maar sensationeel om aan de thuisblijvers te laten zien! Dus de camera’s maken overuren.
Tijdens de soms lange busritten vermaken wij ons met wat zingen (vooral ‘Home among the Gum Tree’) en het af en toe eten van Australische lekkernijen als Tim Tams, Onion Ring chips en andere voor ons nieuwe uitdagingen. De Aussies genieten van onze Hollandse drop.
Eind van de middag komen we aan in Perth. De groep is opgesplitst in twee delen, de ene groep slaapt in Perth in hotel Esplanade River Suites bij de Swan rivier en de andere groep in het Esplanade hotel in de plaats Fremantle op 20 km. van Perth. ’s Avonds ontmoeten we elkaar bij de bierfabriek Little Creatures Brewery, krijgen daar een rondleiding en proeverij met aansluitend een heerlijk afscheidsdiner. Er liggen overigens veel restaurants en terrassen aan de jachthaven van de plaats Fremantle, waardoor het er erg gezellig is.
Dinsdag 9 juni 2009
Na een goede nachtrust in een heerlijk warm bed –dit in tegenstelling tot de nacht ervoor- en een uitgebreid ontbijt krijgen we een stadstour door Perth. De streek en de stad zijn populair gezien het heerlijke klimaat, met in de omgeving stranden, wijngebieden en vooral mooie natuur. De stad ligt aan de Swan rivier en heeft een leuk, compact centrum met veel oude gebouwen maar ook moderne winkels en gebouwen. We maken een wandeling door de botanische tuin in Kings Park met uitzicht op de skyline.
Dan rijden we via het badplaatsje Cottlesloe Beach door naar Fremantle en brengen een zeer kort bezoek aan het West Australian Maritime Museum met als belangrijkste bezienswaardigheid de gereconstrueerde wrakstukken van onze eigen Batavia. Fremantle was vroeger een belangrijke havenstad en is bekend geworden door de America’s Cup zeilrace in 1987. De vele –gerestaureerde- historische gebouwen geven de plaats een charmant aanzien. Daarna gaan we shoppen en vinden de Uggs, knuffelkangaroo’s en –koala’s, boomerangs en didgeridoos hun weg richting koffer of handbagage. Dan komt ook de tijd om afscheid te nemen …. we bedanken onze tourguides Rhona en Paul van Australia Tourism en aansluitend gaat de transfer naar de luchthaven. Eind van de middag vertrekken we met de Boeing 777-200 van Malaysian naar Kuala Lumpur. Daar hebben we de mogelijkheid om nog wat te belastingvrij te shoppen en we vliegen rond middernacht door naar Amsterdam waar we
Woensdag 10 juni 2009
… rond 06.45 uur landen.
Helaas: het zit erop. Natuurlijk was het veel te kort en dat is voor velen een goede reden om Australië met een volgend bezoek te moeten gaan vereren. De instelling van de bewoners is positief, zeer gastvrij met een relaxte levensstijl: no hurries, no worries. Het land is zo groot en heeft zoveel te bieden dat je gerust meerdere malen een aantal weken (of maanden) kunt rondreizen zonder hetzelfde te hoeven zien. Zeker voor klanten die al eerder Down Under zijn geweest is dit een uitstekende bestemming om te doen. Hier ervaart men juist rust, uitgestrekte vlakten, verlaten stranden, heldere hemel en vriendelijke gezichten. Als men tijd genoeg heeft kan men bijvoorbeeld richting Broome en de Kimberley regio in het Noordwesten erbij doen waaronder de bekende Gibb River Road.
Wij hebben mogen proeven van een stukje nog niet zo toeristische West- Australië en dat smaakt naar meer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
