Puglia - Italië

De hak van de laars

De ringtone van de eerste telefoon ging om 03.30 uur. Kopje koffie en een stukje ontbijtkoek, dan de koffers in de auto en naar Schiphol. Parkeren en met de shuttle zijn we snel bij de terminal. Een enorme rij zo ‘s ochtends rond kwart voor 5 bij Transavia. Enfin, geduld en koffer ingeleverd, security gehad en dan even wat gebruiken en mensen kijken. We gaan goed op tijd boarden. Aan boord van onze Transavia vlucht hebben we stoelen 12 E en 12F gereserveerd, bij de nooduitgang, een tweezitter, dus niemand direct naast ons. We gaan rollen om 07.15 uur en gaan richting 18L-36R, de Aalsmeerbaan dus. De motoren gaan voluit bij de start om 07.20 uur. De echte vluchttijd is 2 uur en 10 minuten, dan landen we op Bari, de hoofdstad van Puglia. Een moderne, kleine luchthaven, we hebben snel de koffers en gaan naar de autoverhuurder. Daar is het wel druk, maar rond half 11 op weg met de Renault Captur, prima auto. Dan gaan we op pad richting Montalbano. De route loopt langs de Adriatische Zee. De omgeving van Bari en de weg richting Brindisi die we nemen is niet erg aantrekkelijk, veel industrie en vergane glorie wijken. Dan de afslag naar het binnenland en door een mooi landschap met vooral oude, knoestige olijfbomen bereiken wij de accommodatie, Masseria Corte degli Asini. Een masseria is een boerenhuis, vaak in vierkante of rechthoekige vorm en wat statige gebouwen. Meestal woonde de langeigenaar hier een gedeelte van het jaar in het hoofdgebouw en het personeel in de bijgebouwen op het landgoed. Van de masseria’s zijn vele omgebouwd tot accommodatie met appartementjes en kamers. Het valt onder de categorie Agriturismo, ofwel een bed and breakfast op het platteland. Zomers zijn het koele oases te midden van olijf- en citrusbomen en wijngaarden.We krijgen de sleutel van kamer 2. Die ziet er netjes uit, maar is het de gereserveerde kamer? We blijven op één adres deze vakantie, geen rondreis dus. Alles is goed en snel te bereiken vanaf onze locatie, op 8 km. van de kust. We besluiten de middag bij het zwembad door te brengen, het is zonnig met een lekker windje erbij. Er wordt ons medegedeeld dat de geboekte kamer niet beschikbaar is, pas vanaf zondag ... De avond doen we niet moeilijk en eten in het knusse restaurant. Heerlijke, gezonde en lokale gerechten met groenten uit eigen tuin.

In de masseria waar we verblijven is het ontbijt inclusief. Het is allemaal redelijk klein en gezellig ingericht. Het terras ligt in de ochtendzon en dat is heerlijk om de dag zo te starten. We wanen ons direct in de tent van Heel Holland Bakt. Een buffet vol zoetigheden, variërend van allerlei cakes, taarten en zoete broodjes. Het Italiaanse decor voor een ontbijt is “dolce”. De koolhydraten vliegen je om de oren en dit is slechts het begin! Er is gelukkig ook veel vers fruit, yoghurt en zowaar ook (voor Italië niet heel gebruikelijk) gezond brood en hartig beleg als wat kaas, rauwe ham.Te midden van een heuvelachtig landschap met weggetjes en rood akkerland met eikenbossen, omzoomd door muurtjes gestapelde stenen. Die heten Muretti a secco en worden van natuursteen gebouwd, maar zonder cement. Nu denk je misschien, ach dat is een kwestie van goed stapelen maar nee dat is een specialistisch en uitstervend vak. Opvallend zijn de kleine ronde huisjes met een puntdak kenmerkend voor de streek: de trullo. Het staat er vol mee, zowel oude vervallen, onbewoonde exemplaren als gerestaureerde, bewoonde huisjes. Van oorsprong zonder ramen en met een kegeldak. Het meervoud van trullo is trulli. De plaats Alborobello is er bekend om, maar dat is net Volendam, dus dat mijden we liever in het weekend en doen we later deze week. Waar we vlakbij zitten is Locorotondo, is een mooi oord dat ligt op een heuvel, zodat je het al van ver ziet liggen. Het is gebouwd in ronde vorm, vandaar de naam. Een stadje vol witgepleisterde huizen en smalle straatjes, het centrum is vrij klein en beloopbaar. Ook bezoeken we Martina Franca een oude stad met barokke bouwstijl. We doen wat boodschappen bij Lidl en lunchen in ons eigen dorp. Een heerlijke pasta als lunch voor 5 Euro, dat zijn leuke prijzen. ‘s Middags terug bij de masseria. Verstand op nul en blik op oneindig, dat heet vakantie. De zon is lekker warm, maar niet té. In Nederland is het warmer!. Het probleem van de kamer gisteravond per mail voorgelegd aan De Jong Intra, die het snel en perfect hebben opgelost. We krijgen 2 nachten restitutie van de meerprijs, alsmede het diner en de wijn van gisteravond gratis als goedmakertje. Iedereen tevreden. Zondag dus naar de goede kamer.

Ook vandaag beginnen we de zonnige dag met een ontbijt en dit keer vragen om een gebakken ei erbij, het is tenslotte zondag. Tijdens de maaltijd komt er een dame naar ons toe, die in het Italiaans vraagt of ze de kamer nu schoon mag maken. We antwoorden in het engels en half italiaans dat we vandaag verhuizen naar een andere kamer. Dat begrijpt ze niet, ze spreekt alleen italiaans, waarop ze haar mobieltje pakt en de Google Translate app opent en gebaart dat we het hardop in het Engels moeten zeggen. Vervolgens hoort ze het in haar eigen taal en dan is het Aaahhh si si! Zij vervolgens in het Italiaans (wat we best begrijpen haha) dat de nieuwe kamer nog bezet is en later zal ze die netjes voor ons maken. Zo simpel is dat, de techniek anno 2019. Na het eten gaan we naar de Dolmen van Montalbano, wel aardig. Dan met de auto via de kustweg naar Torre Canne, een kleine badplaats. De stranden hier liggen tussen rotsen, dus waterschoenen zijn wel nodig. Zuidelijker liggen de mooiere zandstranden. We gaan vervolgens naar Monopoli. Uitspraak met de klemtoon op NO. Heeft trouwens niets te maken met het spel. Er zijn veel straten in het centrum afgesloten. Vandaag is Festa della Repubblica, een nationale feestdag. Overal vlaggen, markten, activiteiten. We vinden een parkeerplek bij de haven, maar zijn toch snel in het centro storico (oude centrum). Dat is beeldig, veel smalle straatjes met mooie panden, kleurrijke bloembakken, veel horeca. Met een Piaggio autootje kun je erdoor, met een dikke Mercedes niet. Na de middag door naar Polignano a Mare ook aan de Adriatische Zee. Maar daar komen we echt niet langs de hekken en heren regelaars. We werpen een korte blik op de stad boven op de rotsen vanaf een afstand en vinden het dan ook wel goed. Via een mooie route door de bergen terug naar de masseria. Na thuiskomst naar het kantoortje en vol excuses krijgen we de sleutel van kamer 10, de mooiste van het complex, volgens de eigenaar. De beide koffers staan er ook al. De kamer is in een dubbele trullo, een grote suite met moderne badkamer en 2 terrassen. Kunnen we mee leven ...
De masseria heeft een groot stuk land waar ezeltjes (Asini = ezels), kippen en hanen, ganzen, schapen en een pony rondlopen. Ook is er een stuk tuingrond, waar men groenten en fruit kweekt en voor de maaltijden gebruikt.

Maandag is het wat bewolkt, maar nog steeds 22 graden en voor stadsbezoeken prima. Deze dag gaan we naar het zuiden. De snelweg heeft 2x 2 banen dus dat rijdt lekker door. Geen Autostrada, dus geen tol. Het asfalt is slecht, soms heel slecht. De Europese gelden gaan niet naar de wegen in Puglia, dat is duidelijk. Eerst bezoeken we Gallipoli, van ‘kali polis’ Grieks voor mooie stad. Je bereikt de oude stad via een brug, een kasteel aan zee en barokke kathedraal Sant ‘Agata. Het is een knus plaatsje. Vervolgens naar Lecce, ook wel het Florence van het zuiden genoemd en hoofdstad van de barok. Met veel geel zandstenen gevels. Parkeren is een drama, dus maar buiten het centrum en wat verder lopen. We ontdekken een amfitheater, de Piazza del Duomo (Domplein). We bezoeken weer een kerk, hier nogal protserig en kitsch, veelal goud en bling bling. Het is altijd een beetje jammer, dat als je na 13.00 uur komt, veel normale winkels zijn gesloten, en rolluiken komen nu eenmaal de gezelligheid niet ten goede. Horeca en toeristenwinkels blijven wel gewoon open, maar voor de rest ligt Italië plat tussen 13 en 16-17 uur. We hadden Tom Tom meegenomen, omdat we auto zonder navigatie zouden hebben, maar kregen er toch een met navigatie. Na enig uitdokteren is het gelukt te krijgen wat wij willen: de route van A naar B.

Lang voordat de geelkoperen zon echt gaat branden, verwarmt hij ons als we op het terras van de ontbijtruimte zitten. Dat is meer dan een aangename start van de dag. Code geel. Maar dan een positieve code! We maken jullie nog even jaloers met het menu van gisteren hier op de masseria. We beginnen met gegratineerde mosselen en tempura groenten, vervolgens gnocchetti con vongole (kleine gnocchi pasta met venusschelpen), dan tonijn biefstuk met groenten en afsluitend mascarpone met amarettosaus. Het was meer dan lekker. Kleine porties, dus niet bomvol. Vanochtend op naar Alberobello. In dit stadje staan ruim 1000 trulli, dicht opeengepakt, erg fotogeniek. Sinds 1996 Unesco werelderfgoed. De wijk Monti is het bekendste. Het verhaal van de trulli: huizen met kegelvormige koepels, waarvan de bouwwijze stamt uit de 16e eeuw. Een trullo bestaat uit een woon- en slaapvertrek. De muren zijn geschilderd met witte kalk en de koepel is bedekt met donkergrijze steen. De dikte van de muren en de afwezigheid van ramen zorgen voor koelte in de zomer en warmte in de winter. De punten op de daken moeten de verbinding tussen mens en hemel symboliseren. Er zijn soms symbolen op de daken geschilderd, die de bewoners moeten beschermen. Daarna een aantal uren bij de masseria doorgebracht, het zwembad is werkelijk heerlijk. Begin van de avond naar Ostuni, dat heeft als bijnaam Città Bianca. Het is een steile klim naar de oude kern van de hooggelegen binnenstad met een doolhof aan smalle straatjes en witgekalkte huizen.
We merken dat ze hier niet zo goed Engels spreken of het in ieder geval niet zo gewend zijn. Dat heeft toch ook wel zijn charme. Zelfs de menukaarten zijn vaak alleen in het Italiaans. Maar met wat woorden Italiaans en handen lukt het wel. We krijgen wat we bestellen netjes op tafel. Het is ‘s avonds rond half negen donker, dat scheelt toch ruim een uur met Nederland. Weer een aangename dag bijgeschreven.

Voor vandaag zegt weeronline bewolkt en dat vinden wij prima voor een bezoek aan Matera. Onze verste excursie vanuit hier 95 km. Wij vertrekken rond 09.00 uur. De route is wat omslachtig en veelal door plaatsen heen, rondwegen zijn er eenvoudig niet. Regels zijn er om te ontwijken, soms geef je voorrang en vaak neem je voorrang. Het verkeer is hier niet zo hectisch. Duim omhoog en gefikst. In Matera vinden we een parkeerplaats bij het kasteel en dalen af naar het oude centrum. Matera is Culturele hoofdstad van Europa 2019. We krijgen prachtig uitzicht op de oude rotswoningen ofwel “sassi”. Een wirwar aan stegen, trappen, grotten en bewoonde huizen. In de stad zijn films opgenomen als Ben Hur, Passion of the Christ en een James Bond. Na al dat geloop en geklim belonen we onszelf maar op een aangenaam Italiaans ijsje. Als we ‘s middags terugrijden is de temperatuur tot boven de 30 graden gestegen. Zodra we de stad uit zijn komen ons donkere wolken tegemoet, met onweer in de verte. Binnen een kwartier vallen de hoosbuien op ons autodak, inclusief hagelstenen. De wegen veranderen in onoverzichtelijke watermassa’s. Het is echt code geel: noodweer. In de auto geeft de meter inmiddels 17 graden aan.
Maar na een half uur ellende knapt het weer op en straalt de zon weer volop.

Het is warm vandaag. We besluiten eerst een paar uurtjes bij het zwembad door te brengen, daarna omkleden en nogmaals richting Polignano a Mare. Daar waren we zondag maar konden we niet het centrum in vanwege de activiteiten van de nationale feestdag. De plaats ligt prachtig boven de ca. 25 meter hoge rotsen, is vrij klein en goed beloopbaar. Tussen de rotsen kleine baaien met strand.
We doen nog even wat laatste boodschapjes en overal hier nog plastic tassen om in te pakken. Maar nee, we hebben een linnen tas mee. Ook bij de koffie krijg je een plastic bekertje water erbij. Dat kennen we niet zo van andere delen in Italië, daar is het gewoon een glas. De plastic soep lijkt nog de ver van mijn bed show.

Ook voor vandaag worden hoge temperaturen verwacht, dat is boven 30 graden. En aangezien we ons lijstje bezienswaardigheden netjes hebben afgevinkt, gaan we voor het strand. Ook dat moet worden bestudeerd. Lido Morelli is vlakbij, we huren twee strandbedden en een parasol en genieten van schaduw, de branding, de zee. We blijven tot ca. 16.00 uur, rijden dan terug en springen thuis nog even in het zwembad. Zand gelijk kwijt.

De laatste dag. We gaan weer relaxen bij Morelli en ‘s middags bij de accommodatie. Niets te melden dus.
Morgen om 15.00 uur vertrekken we vanaf Bari terug. Dus rustig aan opstarten en niet haasten.
Ons onderkomen is heel goed bevallen. Leuk zo’n soort bed & breakfast op het platteland. We spreken de eigenaar Gianluca nog uitgebreid, hij is trots op zijn domein: een grote olijven boerderij en daarnaast toeristenkamers als hobby. Hij is vijfde generatie “boer”. Puglia produceert 85% van alle olijven in heel Italië! De eindafrekening valt alles mee voor diners en drankjes.
Het was een fijne vakantie. Puglia is de moeite waard, met mooie plaatsen. Nog niet zo druk als bijv. Toscane. En een heerlijk land.

Goede terugreis gehad, volle Transavia machine. Bagage duurde lang en toen naar huis .... voldaan!
Weer een mooie bestemming toe kunnen voegen: Puglia.