Vliegtuigen enzo ....

16 juli 2011
Laat ik met positief nieuws beginnen: heerlijk geslapen in een fantastisch bed. Dat kan natuurlijk aan de vermoeidheid hebben gelegen. Tja, het tijdstip lag inderdaad rond 4 uur en dan klaarwakker, maar dat is geen tijd om op te staan. Tweede ronde 8 uur, da’s een stuk beter. Fris en fruitig naar de ontbijtruimte. Volgens het jetlag-preventie-dieet (jaja, lang leve Internet: www.jetlagprevention.com) moeten we vandaag stevig ontbijten dus kiezen we beiden voor gebakken eieren met toast en yoghurt, plus koffie/thee erbij. Dat smaakt, we trekken de wandelschoenen aan en besluiten vanwege het regenachtige weer ons programma aan te passen en vanochtend naar het Museum of Flight te gaan iets ten zuiden van Seattle omdat daar veel overdekt is. Onze navigatie-dame heeft het maar over wat wij verstaan als 'Pfeiffers Bay' ofzo en na enige tijd komen we erachter dat ze in werkelijkheid zegt op haar eigen "Engelse manier" Five SB wat staat voor wegnummer Interstate 5 southbound. Beetje rare uitspraak die dame. Maar ach. Opgelost. Dat museum bezoeken hebben meer mensen bedacht, maar het is zeker voor luchtvaartliefhebbers de moeite waard. Ook de ruimtevaartgeschiedenis van de Amerikanen wordt uitgebreid tentoongesteld, evenals de hulp aan de Europeanen in WO II. Buiten staan verschillende vliegtuigen opgesteld zoals een Concorde van British Airways en een Air Force One, waar je beide in kunt. De Concorde is van binnen niet zo bijzonder, de buitenkant wel. Deze Air Force One is gebruikt door de o.a. Eisenhower, JFK, Nixon en nog wat andere presidenten. Kan me niet voorstellen dat onze Beatrix haar KBX toestel laat bezichtigen t.z.t. Terug in de stad willen we nog wel wat zien van de stad en wachten dan op de reuze toeristische -maar oh zo makkelijke manier- rondrit met in dit geval de roze Hop on Hop Off dubbeldekker die je langs de diverse bezienswaardigheden rijdt en je kunt overal uitstappen: Hammering Man, Pioneer Square, pier 55 (een soort Fisherman's Wharf van Seattle)en de waterkant, Pike Place, Space Needle en EMP en besluiten die tour met maar weer met een koffie. Verder gaan we lopen. We slaan de bekende bibliotheek van Rem Koolhaas over want in de loop van de middag krijgen we wederom toch wel een lichte inzinking, dus we besluiten nu samen te gaan zwemmen in het hotel en daar knap je van op. Er staat zelfs een kleine centrifuge bij het zwembad, je kunt je badkleding erin doen en zo neem je dat bijna droog mee: slim! 's Avonds gegeten bij Tap House Grill een zaak waar ze 160 soorten tapbier hebben en dat is wel een leuk gezicht al die taphandels aan de muur waar ook nog het geliefde bier uitkomt. De barkeeper heeft een opleiding van ca. 6 weken nodig voordat hij/zij weet waar de tap van elk bier zit. En dus ook lekker eten, zo kunnen wij nu zeggen. Vervolgens dit verslag gemaakt en namens ons beiden: tot de volgende sessie, waar en wanneer dat dan zal zijn!

17 juli 2011
Na het ontbijt gaan we richting Everett, zo’n 30 km. ten noorden van Seattle. Daar bezoeken we de Boeing vliegtuigfabriek, dé grootste werkgever van de omgeving. In de productiehallen wordt 24/7 gewerkt. Het is een leuke rondleiding van 1,5 uur met eerst een film over de geschiedenis van het bedrijf van William Boeing en daarna een bezoek aan de hallen. Hier wordt gewerkt aan de assemblage van de enorme kisten als B 777, 747-800 en de nieuwe Dreamliner 787 waarvan het eerste exemplaar in het najaar wordt afgeleverd aan de Japanse luchtvaartmaatschappij ANA (All Nippon Airways). De Dreamliner is van lichter materiaal, is energiezuiniger dan de andere toestellen en heeft een kortere start/landingsbaan nodig. Men verwacht een grote afzet van dit toestel. Van de 747 serie wordt alleen nog de met verlengd bovendek 747-800 serie geproduceerd. Het is niet te geloven maar het assembleren van deze B 747 duurt 4 maanden. Alles is nl. al geprefabriceerd. De kleur van alle toestellen die in de hallen staan is groen, vanwege de aanwezige wax die tijdens assemblage werkzaamheden op de toestellen zit. Als deze eraf is gehaald, gaat men de machines spuiten in de kleuren van de maatschappij. Er is een groot vliegveld (Paine Field airport) waar de proefvluchten vandaan vertrekken en aankomen. Op het Boeing terrein zijn 18 restaurants voor werknemers en 1600 fietsen ter overbrugging van de afstanden in de hallen. Helaas mag je geen foto’s nemen op het gehele complex, beetje jammer dat we dat straks moeten missen in het fotoalbum. Vertrek je anno 2011 met een ansichtkaart.De gids vertelt vol enthousiasme en de spreuk “If it is not a Boeing, I’m not going” doet menigeen glimlachen. Ach ja …. Doe mij toch maar die A380 van de collega Airbus! Leuke ervaring hier geweest te zijn. Onderweg naar Tulalip besluiten we de IHOP (International House of Pancakes) te proberen. wordt heus bevestigd. Enfin, nadat wij met moeite onze 3 pancakes hebben gegeten en vreselijk vol zitten rijden we naar het iets noordelijker gelegen Tulalip waar een outlet shopping mall is, maar slagen niet echt. Eigenlijk hebben we ook niets nodig, maar rondkijken is wel leuk. Verder doen we bij de Walmart wat boodschappen, omdat we morgen vanuit de stad vertrekken voor de roadtrip. En we kopen een opvouwbaar parapluutje voor $ 3,-, hopen natuurlijk die niet nodig te hebben. Maar vandaag is het weer afwisselend miezerregen en droog. En we nemen flesjes water, eten voor picknick en wat knabbelvoer voor onderweg. We keren terug naar het hotel en schrijven dit verslag.