De reis als doel

Vroeg op voor vakantiebegrippen. Half negen zitten we in de auto. Om 10 uur vertrekt de Bernina Express uit Tirano en dat is 40 minuten van Bormio, dus we willen rond half 9 wegrijden. Planning klopt, maar auto parkeren is wel een probleem bij het station lukt niet dus dat kost tijd. In de rij voor kaartjes en dat lukt sneller. Wel duur, want de Bernina heeft naast de prijs van het normale treinretour Tirano-Sankt Moritz een toeslag van 14 Euro per persoon. 

De Bernina Express is een trein met panorama rijtuigen van de Rhätische Bahn, de Zwitserse alpentreinmaatschappij uit Graubünden en sinds 2008 op de Unesco werelderfgoed lijst. 
We starten op 429 meter hoogte in Tirano, maar klimmen al snel. In Brusio een draai van 360 graden om in korte tijd veel hoogte te overbruggen. Dan een foto van het Miralago. Al snel stijgen we naar grotere hoogte en staan een kwartier stil in Alp Grüm met een fantastisch zicht op de Palü gletsjer en eronder de groenblauwe Palü See. Het hoogste punt van de reis is station Ospizio Bernina op 2253 meter gelegen bij Lago Bianco en Lago Nero, dan passeer je de Piz Bernina met 4049 meter hoogte. Vervolgens een stop in Pontresina en eindhalte voor ons is Sankt Moritz op 1775 meter (station). We lopen van het station -dat aan het meer van Moritz ligt- naar het centrum een deel van de wandel via enorm lange roltrappen omdat het centrum op ca. 75 meter hoger ligt. Wat een uitvinding, gemak dient de mens. Dan kom je bij een verzameling van winkels van topmerken als Louis Vuitton, Ralph Lauren, Ermenegildo Zegna, Gucci, Burberry etc.; slaan we dus over. De Bentleys en Jaguars bij de chique, grote hotels met chauffeurs in livrei zijn hier meer regel dan uitzondering. Wat een decadent oord. 
Aangezien we onze boterhammen al onderweg hadden verorberd in de trein bij het kopje koffie, zijn we toch genoodzaakt hier iets te nuttigen. Een kleine lunch met een enorm prijskaartje, wellicht zegt het genoeg dat een kopje espresso 6 Zw. Frank doet (ca. 5,60 Euro). Hadden we kunnen weten. De Zwitserse Frank staat nagenoeg gelijk aan de Euro, dus het land is voor de Eurotoerist niet aangenaam voor de portemonnee. Je bent snel door je pecunia heen! 

St. Moritz heeft wel een aardig centrum en mooie ligging aan een meer en tegen een helling, temidden van een geweldige bergwereld. 
De terugreis aanvaarden we met de gewone Rhätische Bahn trein, hetzelfde traject maar met meer stops en geen panorama rijtuigen (maar ook geen toeslag). Het is beslist geen straf twee keer dit spectaculaire traject af te leggen, je ziet weer andere dingen en weet nu waar hoogtepunten komen en je (soms alsnog) foto's kunt schieten. 
Na aankomst in Tirano zijn we het erover eens dat we dit niet hadden willen missen, een prachtige ervaring rijker! 
In drie kwartier zijn we weer in ons appartement. Met een vooruitziende blik van gisteren, dat koken na zo'n dag niet echt aantrekkelijk is verwarmen we de supermarkt lasagne en eten als toetje yoghurt met koffiesmaak. Dat laatste is nu echt zoiets waarvan je zegt: mogen ze in Nederland ook introduceren.

Op ons 'to do' lijstje van het westelijk gedeelte van de Dolomieten stond ook Livigno. Dat is een belastingvrij oord en leuke plaats, zowel voor sportieve zomeractiviteiten als een hele mooie wintersportplaats. Het heeft een gezellig centrum, veel terrassen en natuurlijk winkels in overvloed. Veelal sigaretten, parfums, dranken maar ook bijzondere winkels en aantrekkelijk geprijsde kleding. En als echte Hollanders scoren we ook benzine Euro loodvrij voor € 1,04 per liter (normaal Italië rond 1,70). Gooi maar vol die tank. Kassa! 
Er ligt ook een langgerekt meer bij Livigno tot aan de Zwitserse grens en daar zoeken we een picknick plek aan het water voor de lunch. We rijden Livigno uit en komen bij een soort douanepost, waar ons wordt gevraagd of wij sigaretten en alcohol hebben gekocht. Het eerlijke antwoord is neen, we mogen door. Na een stop in Valdidentro en om postzegels te kopen naar huis. We eten ’s avond gebakken aardappels en erwten.

We besluiten op onze laatste dag in Bormio, toch naar het hooggelegen Bormio 3000 te gaan met de grote gondel. Het is helder en zonnig, tegen de 30 graden weer en dan is het boven wat koeler ook. 
Onderaan bij het liftgebouw op een afgezet gedeelte van de parkeerplaats, is een juf bezig kleine kinderen mountainbike-les te geven. Geweldig om te zien, die ukken in outfit en met helm vanaf een jaar of drie. 
In de gondellift gaan ongeveer 20 mensen mee en de nodige mountainbikes. Op 3012 meter hoogte is het behoorlijk koel ... Wat een wereld daarboven, het lijkt wel een maanlandschap. Een kaleidoscoop van vergezichten naar alle richtingen. De mountainbikers storten zich naar beneden via hun parcours en zijn in 20 minuten weer in Bormio 2000. Een klein aantal wandelaars waagt zich aan de afdaling van 1000 meter, die voelen vast hun knieën morgen. Wij kijken rond en verwonderen ons over de uitgestrektheid van de bergwereld. Dat missen we toch in Nederland: bergen (met een kleine beginletter). Het zou wat dichterbij mogen zijn, dan kon je er eens wat vaker vertoeven. 
Nadat we met de gondel terug weer met beide benen op Bormiose grond staan, bezoeken we de lokale begraafplaats, vast onderdeel en altijd weer interessant vanwege de andere manier waarop men hier grafmonumenten maakt en veel minder sober dan bij ons, voorzien van sierlijke letters, kruizen, foto's en andere herinneringen. 

Eind van de middag herpakken we, morgen gaan we richting Selva ten oosten van Bolzano. 
's Avonds als wij vertrekken uit het centrum regent het al, maar later gaat het los: onweer en hoosbuien. We hebben het goed getroffen deze week, alle dagen droog.